Friese Stabij heeft het grootste plezier in het water

Het is inmiddels bijna een jaar geleden dat ik een foto of een complete post aan mijn website heb toegevoegd. Het fotograferen heeft al die tijd, door omstandigheden, ook op een laag pitje gestaan. Niet dat ik helemaal niets met fotografie deed, maar de motivatie was er niet en ik had al helemaal niet de drive om daarbij dan ook nog iets aan mijn website te doen.

Nu heb ik afgelopen Zaterdag een fotoshoot kunnen doen die ik toch op mijn website wilde laten zien. Mijn huidige werkgever heeft namelijk een schitterende hond die verzot is op water. Het gaat dan om een Friese Stabij met een prachtige zwartwitte vacht en een mooie kop met twee hele mooie bruin/oranje gekleurde ogen. Aangezien ik wel eens foto’s van een hond, rennend door het water, wilde maken heeft de partner van mijn werkgever tijd voor me vrijgemaakt om dit mogelijk te maken. Zo gebeurde het dat we die bewuste Zaterdagmorgen aan het Abbertstrand, aan de Drontermeerdijk tussen Kampen en Elburg, hadden afgesproken.

Ik heb enkele maanden geleden een nieuwe zoomlens gekocht die ik voor deze shoot heb gebruikt. Ik had al een eenvoudige Canon 50-250mm kitlens. Zeker niet de meest spectaculaire lens en die is dan ook zelden uit de tas geweest. Daarnaast heb ik enkele jaren terug ook een Tamron 70-200mm F2.8 gekocht. Letterlijk een monster van een lens, groot en zwaar. Die name ik dus ook maar zelden mee als ik er op uit trok, en die had zeker geen vaste plek in mijn fototas. Tot ik enkele maanden geleden de Canon 70-200mm F4 van mijn fotomaatje een keer in mijn handen had. Ik werd prettig verrast door de afmeting en het lage gewicht van deze lens. Okee, het is dan wel geen F2.8, maar de foto’s die mijn fotomaatje met deze lens maakte zagen er toch wel heel goed uit. Na wat zoeken op het internet heb ik ook een gebruikte Canon 70-200mm F4 kunnen kopen die nu wel een vast plekje in mijn fototas heeft. Die gaat nu altijd mee als ik er op uit trek. Dit zou, vanwege de kwaliteit, dus ook de lens worden waarmee ik de ravottende hond zou gaan fotograferen.

Het fotograferen van de hond die het water in en uit rende is me toch wel tegen gevallen. Het was voor mij de eerste keer en het fotograferen van een rennende hond is toch wel een vorm van actiefotografie, iets totaal anders dan het stilstaande stadsfront van Kampen.

Ik had de camera ingesteld op diafragmavoorkeuze en gekozen voor diafragma F4. Wijd open dus om te proberen de achtergrond toch wat onscherp te krijgen en zo een mooie aftekening van de hond tegen de achtergrond te krijgen. Ik had trouwens bewust gekozen voor de diafragmavoorkeuze stand omdat ik tijdens het fotograferen van de spelende hond me niet bezig wilde houden met het instellen van diafragma, sluitersnelheid en ISO waarde. Het was overigens zonnig, met af en toe een wolkje, en door de hoeveelheid licht zat het qua sluitersnelheid wel goed.

Wel, het fotograferen van de hond viel, ondanks dat ik me niet druk hoefde te maken over het instellen van de camera, toch nog wel tegen. De Friese Stabij was werkelijk razend snel. Als zijn baasje een bal in het water gooide leek de hond bijna over het water heen te vliegen. Als hij dan bij de bal aan kwam was het één en al opspattend water waartussen dan nog de kop van een hond te herkennen was. Door de snelheid van de hond was het moeilijk om het juiste brandpunt te kiezen, te focussen en af te drukken. Ik heb de camera daarom maar op continu schieten gezet zodat de camera achter elkaar door foto’s bleef maken als ik de ontspanknop ingedrukt hield. De focus heb ik ingesteld op AI Servo in de hoop dat de camera scherp zou blijven stellen op de hond als ik begon te fotograferen. Door de zon had ik wel te maken met tegenlicht en heb ik geprobeerd om, middels het histogram, te controleren of ik geen over- of onderbelichte delen in de foto’s kreeg. Hel bleek hoe dan ook toch moeilijk, zeker omdat deze Friese Stabij een volledig zwarte kop heeft.

De Friese Stabij heeft een vacht met mooi lage haren. Dit zorgde er voor dat er op nagenoeg alle foto’s waterdruppels te zien zijn. De foto’s waarop de hond zijn vacht droog schudt hadden misschien met een iets kortere sluitertijd gemaakt kunnen worden om de druppels echt te bevriezen. Nu zijn het kleine witte streepjes wat echter misschien wel dynamischer oogt dan wanneer de druppels bevroren waren geweest.

Al met al een boel foto’s van de hond in het water gemaakt. Uiteraard een heleboel miskleunen maar er zaten toch ook wel een aantal mooie platen tussen. Deze shoot is wat mij betreft zeker voor herhaling vatbaar.